მომესათუთა მზისა ჭავლი ზამთრის საღამოს,
ასე მგონია, დამიწესა ზეცამ ტარიფი,
კიდევ რამდენი რომ ვუმზირო სხივებს საამოს,
აღარა ჰყოფნის წყეულ მიწას მსხვერპლი, ტარიგი.
ამოიშანთა გულებშიაც სიკვდილის შიში,
ასე მგონია, მოდის უკვე უმისამართოდ,
წუთისოფელმა შეგვიტია მატით და ქიშით,
იქნებ სწადია საქართველო დაასამაროს?!
No comments:
Post a Comment