ჭიშკართან ველი, როგორც გამვლელ მგზავრს,
იქნებ შეყოვნდეს, თუნდ ერთი წამით,
და უკვდავების წყალი შემასვას.
რომ მერე აღარ ვიარო ალთას,
შემოვიარო ბაღი ედემის,
ვემთხვიო ნაზად ღვთიშობლის კალთას,
შევთხოვო მადლი არდაბერების.
რომ არ გაუცვდეს სიყვარულს ფერი,
გამოაცოცხლებს ქვასაც დანაშალს,
და თუნდაც მოვკვდე ამ გულის ძგერით,
სიცოცხლის წამი მექცეს თამაშად.
No comments:
Post a Comment