როგორ მიღალატე, ვერ გავიგე

როგორ მიღალატე, ვერ გავიგე,
გზაზე მომყვებოდნენ ალუბლები,
მზემ რომ შემომხედა, გავუღიმე,
რაღაც სხვანაირი დაურვებით...
უხმო მსტოვარივით მომყვებოდა
წყალზე ჩატეხილა ძველი ხიდი,
მორევს თავი ვეღარ დავაღწიე, -
გულზე შემომეჭდო არტახივით.

მე კი შენ გეძებ!

თითქოს იები გადაშლილა ვარდიფერ ქედზე,
მე კი შენ გეძებ, მე კი შენ გეძებ,
გართხმულა ღამე თოვლიან ველზე,
მე კი შენ გეძებ, მე კი შენ გეძებ,
მთვარის ციალში მესალმება უსასრულობა,
მინდა შევერთო, როგორც ეთერი,
დახრილა მთვარე თოვლიან ველზე,
იმ სითეთრეშიც მხოლოდ შენ გეძებ.

იას ვეძებ მე კლდის თავზე

იას ვეძებ მე კლდის  თავზე,

თურმე ის ჩემს გულში ხარობს,

ზეცას, ირგვლივ გადაჭიმულს,

დავეწაფე, როგორც წყაროს.

თავაშვებულ თერგთან მძინავს,

წყლის შხეფები მაძლევს ძალას,

შევებმები მტერს და ავსულს,

არ გვპატიობს ღმერთი ღალატს.

ვერ ვცანი ქვეყანა სატირე

ო, როგორ დამათრო ცხოვრებამ,
ვერ ვცანი ქვეყანა, სატირე,
დღეს ვითხოვ შენდობას უფლისგან,
განცდების სიმწარე მატირებს.

ევროპისაკენ მივიწევით ხელთა ფოტინით

ჟამთაღმწერელმა გადაფურცლა ფურცელი ისევ,
ჯარისკაცები კვლავ დადებენ სიცოცხლეს ფიცზე,
კვლავ დაუკარგავს საქართველოს ორიენტირი
და ევროპისაკენ მივიწევით ხელთა ფოტინით.
სახეს ვეღარ ვცნობ ქართველისას, დაესვა დაღი,
მშიერ-მწყურვალებს ელოდება სამოთხის ბაღი,
გულგატეხილი, დამაშვრალი, სანთლად ქცეული,
მომავლისათვის დაინთება, თავის სხეულით.

იესოს! (,,მიყვარხარ, იესო!, სიმღერა შეასრულა მაია სიჭინავამ)

თურმე რა ახლოს ყოფილხარ ჩემთან,
მე კი სულ მარტო მეგონა თავი,
დილა ოქროსფერ სამოსში მხვევდა,
იასამანით ვიყავი მთვრალი.
მთვარე მიმღერდა ძილის წინ ნანას,
ქარი მირწევდა ბავშვობის აკვანს,
თურმე რა ახლოს ყოფილხარ ჩემთან,
მე კი, უჩინო, ვერ ვგრძნობდი ამას..

მოიისფერო სანთელი იწვის

მოიისფერო სანთელი იწვის
და თავზე მათოვს,
არ მეკითხება მე არავინ
რისთვის და რატომ,
მოიისფერო სანთლის შუქში
გზა არის ფართო...

დარჩენილა დარდი მარტო

რია-რია, რია-რია,
გზა და კვალი აირია,
მზემ დაკარგა სამოსახლო,
მთვარე სახლობს მასთან ახლო.
გზა მდინარემ გადაკეტა,
ზღვას გადასცა ესტაფეტა,
ვაჟი გოგოს ისევ ყვარობს,
დარჩა დარდი ზღვასთან მარტო.

წვიმას ქოლგად დავუდგები

წვიმას ქოლგად დავუდგები,
მზეს დავჩრდილავ, როცა გცხელა,
ზღვაზე გრიგალს შევებმები,
რომ დაგიცვა, ჩემო ყველა!!!

ღამეს დაამარცხებს შუქი

ღამეს დაამარცხებს შუქი,

სანთელს აღარ ვანთებთ უქმად,

გზა  კვლავ გაუნათდეს ქართველს,

ღმერთით, მოიშორებს ნაღველს.

სიკვდილს წიწამურში ვებრძვით,

ცოცხლებს სულიწმინდის გვჯერა,

სისხლი გაიღვიძებს ჩვენში,

ცისკარს ვეგებებით ყველა.

Новый год нагрянул

Ветер завывает,
Гонит  сон старушки,
"Впустите меня в хату",
Шепчет нам на ушки.
Новый год нагрянул,
Взялись за  бокалы,
Пригласили в гости
Всех, кого мы знали.
Оглянулись мигом,
С ветром обнимались,
С гостями дорогими
В роскоши купались.

წმინდა ქეთევანს

წმინდა ქეთევანს!

ის უსულგულო გვამივით იდო,

გადაეარა გველსა და ტრიტონს,

დაფლეთილ ხორცში უყრიდნენ დანას,

სულის სიმტკიცე ჩვენს ძვლებში ატანს.

არ დამარცხდება გონება ცულით,

ლაღად დატოვებს ქვეყნიურ სამანს

და დაუმჭკნარი ვარდების ფერში

შეუკერავენ დედოფლის კაბას.

შობის ღამეს

შობის ღამეს, შობის ღამეს

ზეცა ვარსკვლავს გადმოაფენს,

მოგვილოცავს ყველა ჩვენგანს,

დაამარცხებს ავსულს, ეშმაკს.

განათდება მთა და ბარი,

დედას, ღვთისას, მადლსა ვწირავთ,

ჩვენს გულებში ნათლით მოსილ

ყრმა იესოს მივცეთ ბინა.

მაია დიაკონიძე

6.01.2015წელი

ვიცი, ღმერთი არ დამკარგავს!

მაპატიებს, ალბათ,  ღმერთი,
რომ სიტყვების ვერ ვცან ძალა,
ვერ ვისმინე იგავები,
მომეკიდა ცოდვა ალად.
სიტყვა სიტყვად დარჩებოდა,
რომ არ მეცნო სამართალი,
სულით, გულით შევიცანი,
ვინ ცრუ არის, ვინ- მართალი.
ზარი მიხმობს ეკლესიის,
სანთლის ალი მწვავს და მდაგავს,
ცოდვებისგან ვეძებ შვებას,
ვიცი, ღმერთი არ დამკარგავს!

სიონში ისმის გაბმული ზარი

სიონში ისმის გაბმული ზარი

ღმერთმა გამიღო სამოთხის კარი,

უმალ დავიწყე თვალების ფშვნეტა,

ერთად შეყრილა ამდენი ქალი,

ამდენი გმირი, ამდენი დედა.

წმინდა ქეთევანს უჭირავს რტონი,

წმინდა თამარი ვაზის ხეს ამყნობს,

არ გადაშენდეს ქართველის ძირი,

ნაზი ღიმილით ლოცვებით ამკობს.

ხერხეულიძეთ ვიხილე დედა,

ისევ უპყრია ქართული დროშა,

სათუთად იკრავს, დაგლეჯილს, მკერდში,

ლოცავს, გაუძლოს ქარიშხალს, ხორშაკს.

დაე, ამღერდეს ამაყად ქნარი,

დაე, სიკვდილმა ჩარაზოს კარი,

სულში გვიძვრება ქართული სიტყვა,

სიონში ისმის გაბმული  ზარი.

მაპატიებს, ალბათ, ღმერთი!

ველზე იწვა ფერთა გამა,

მზემ ღიმილი აათმაგა,

გადაცოცდა მთიდან ნისლი,

ყაყაჩოებს ვეღარ ვითვლი.

აუღია თავი თავთავს,

მწყერი მღერის, აღარ კენტობს,

ცას ღრუბლები შესევია,

ცხვარი - მინდვრებს, მთას და ბექობს.

კვნესის ლერწმის სალამური,

ორღანს უკრავს გიჟი თერგი,

ო, რა ძლიერ მყვარებია...

მაპატიებს, ალბათ, ღმერთი!

ასე უცებ სიყვარულს მე ვერ გაგიმხელ (სიმღერა)

ასე უცებ სიყვარულს მე ვერ გაგიმხელ,
ზღვების წყალმა მინდა ბევრი  იდინოს,
მზეს ეწვევა მზეწვია და მაღლა ცაში,
ზედ ღრუბლებზე დაგიხატავ ღიღილოს.
გაიცინებს მთვარე, სხივებს გადმოაფენს,
დამეფანტა ველზე ოქროს თავთავი,
დამეწვიე, ერთხელ კიდევ გამიღიმე,
არ მინდა რომ შეგიყვარდეს სხვა ქალი.

მადლი ჩვენს გამჩენს, იესოს

მადლი ჩვენს გამჩენს, იესოს,

როგორც შვილები მიგვიღო,

ბევრი სიკეთე დათესა, 

ჩვენ იაგუნდით ვამკეთა.

წიგნად ავკინძეთ სიტყვები,

მისი სახე კი-ხატია,

ვილოცოთ, გავცეთ, მოვიმკოთ,

ეს არის, რაც გვაბადია!

აყვავდება გაზაფხული

ზამთარია კიდით კიდე,
გულში სიყვარული მიდევს,
მივადგები წყლისპირს ბორანს,
სად გიჟმაჟი ქარი ოხრავს,
სად ქათქათებს მთებზე თოვლი,
როგორც მზეზე - წმინდა ბროლი...
აყვავდება გაზაფხული,
ყვავილებით ალანძული.