ჩავეჭიდე, როგორც დედის კალთას,
იმედს, სურვილს, ოცნებას და ნატვრას,
მეგონა, რომ დავიპყრობდი ამ მთას,
ვხედავ, აქაც რომ არ გამიმართლა.
ხან
ოცნებაც ცრუა არის და ცაში,
როგორც ბუშტი, იმჩვარება, სკდება,
ამ ცხოვრების არსი არის რაში,
კაცი ამას იშვიათად ხვდება.
მაია დიაკონიძე
22.01.2024 წელი
ყველა რეაქცია:
19ანა ვაშაძე-ბეროშვილი, Maia Gamcemlidze და 17 სხვა პიროვნება
No comments:
Post a Comment