ვეღარ ვეწვიე გულრიფშს!
არა ვთქვი ის, რაც მინდოდა მეთქვა
და დავიმარხე სულსა და გულში,
პირი მოვკუმე, დავიდე ზედ ქვა,
ვეღარ დავლიე ის სუფთა წყალი,
აფხაზი, კოლხი ერთად რომ სვამდა,
სიტყვა ითქმოდა მუდამ მართალი
და ერთმანეთის ძმობის რომ გვწამდა.
მაია დიაკონიძე
22.81. 2024 წელი
No comments:
Post a Comment