ვათვალიერე ფოტოები, გული გაწვრილდა,
მომღიმარ სახეთ უშენობის ედგა აჩრდილი,
ჰოი, სამშობლოვ, იქ არა ჩანს შენი მთაწმინდა,
აქ დარჩენილა ქართლის დედის თეთრი მანდილიც.
იქნებ გულიდან ამოგშანთეს, ასე სჩვევიათ
წასულებს შენგან, ეუფლებათ თავდავიწყება,
ო, არა მჯერა, რომ ოდესმე დათმობ შენიანს,
მარადიული სიცოცხლე ხომ შენით იწყება.
No comments:
Post a Comment