სახუმარო
ბედობის დილა გათენდა
და აგუგუნდნენ ზარები,
შენი სურვილი დამჩემდა,
დავრჩი სულგანაწვალები.
მეგონა ხინკლებდაწყობილ
ლანგრებით მაიჩქაროდი,
ლუდი მოვხარშე ქარვისა
სუფრაზე იანვჩარობდი.
ბედობას მეკვლე მეწვევა,
ბუხარში შეშას ვაწყობდი,
ნაპერწკალიც ვერ დავანთე,
დრონია გამსვლია მარწყვობის..
მაია დიაკონიძე
2. 01.2024 წელი
No comments:
Post a Comment