ქარი გახედნის ნოემბრის ფოთლებს,
თვალში მოგვაყრის ქვიშიან ნისლებს,
გაავებული დაუვლის ქუჩებს,
ფანჯრის ღრიჭოში სიმღერას უსტვენს.
თითქოს ალერსი სწყურიათ ვერხვებს,
აუზიდნიათ მაღალი მხრები,
მობუზულია პატარა ჩიტი,
ბუნების ეშხით ვეღარა მღერის.
მთაში კი წვიმა პანაშვიდს მართავს,
მიწას ცრემლები ახრჩობს და სტკივა,
ვეღარ შეკერავს ყვავილთა ფარდაგს, -
მის გულისპირზე სიცივეს სძინავს.
No comments:
Post a Comment