ოცნების დილამ მომახარა მზე და პალმები,
ზღვამ შემოდგომის პესიმიზმი თითქმის გამიქრო,
შევცქერი ტალღებს, ერთმანეთთან ნაალერსალებს,
ლურჯ საიდუმლო სამყოფელში... და მეც ვხალისობ.
სხეულს ეკვრება წყლის უსაზღვროდ ნაზი წვეთები,
კენჭებს და ქვიშას ფეხის ტერფებს ისევ დავაყრდნობ,
უკიდეგანო სივრცისა ვარ ახლა მფლობელი, -
ის არის იგი, ვისაც ვიცი, ფიქრებს გავანდობ.
No comments:
Post a Comment