გველმა ჩაიცვა სამოსი იის,
მელნისფერ თვალთა მოგვავლო შუქი,
კაცთა დავტოვეთ სამოთხის ბაღი
და შევიმოსეთ მცურავის ქურქით.
ახლაც გამოდი, მოგვნუსხე მზერით,
ხალებიანი ჭრელი ნატურით,
მოვიხიბლები შენი ფერებით
(სინდისის ქენჯნას გვერდს ვერ ავუვლი).
ცდუნების მსხვერპლი გახდა ადამი,
ახლაც თვალებში ოქრო ბრჭყვიალებს...
ამოხვალ მაღლა, გაიზმორები
და შეგვაშფოთებ ადამიანებს.
No comments:
Post a Comment