არ ვყვარებივარ ქვეყანად არვის,
ნამდვილი გრძნობით, მე რომ მეგონა
მივწვდი კენწეროს აყრილი ალვის,
ვერ ავცდენივარ თურმე ბექობსაც.
როცა უყვარხარ, ღიმილი გშვენის,
ფიანდაზები გეგება ფეხქვეშ,
ო, რა მწარეა, როცა მიხვდები, -
უსიყვარულოდ დატოვებ ქვეშეთს.
მე შემოდგომის ფოთლებს ავკინძავ
და ატირებულ გულზე დავიფენ,
მიწა დაფარავს იმ ჩემს სამალავს,
სიკვდილის მერე რასაც გავიჩენ.
No comments:
Post a Comment