სულ მიკვირდა ქართველების დამოკიდებულება ხელოვნების მიმართ. მინახავს ადამიანები, რომელთაც უთქვამთ, ძირითადად, ახალგაზრდებს, პლაკატების დაკიდება გვირჩევნია სახლში, ვიდრე სურათებისო, გახსოვთ, ფიროსმანის ნახატებს არავინ არაფრად აგდებდა და რომ არა რამდენიმე ნიჭიერი, ხელოვნების დამფასებელ- შემფასებელი ადამიანი, ფიროსმანის ნახატების უმრავლესობა დაკარგული იქნებოდა, თუ ახლაც არაა ბევრი გამქრალი. მახსოვს , როცა ფიროსმანის სახლ-მუზეუმში ჩავედით ექსკურსიაზე სიღნაღში, აბსოლიტურად ერთ ადამიანსაც კი არ შეუხედავს ნახატებისთვის, არც ბავშვებს, არც - დიდებს. გიდმა სინანულით მითხრა, უცხოელები ჩამოდიან, ლამის ყველა ნახატის სახელი ზეპირად იციანო. ერთხელ ერთ-ერთი წიგნის პრეზენტაციაზე ჩემი სოფიოს ილუსტრაციები მქონდა გატანილი. საერთოდ არავინ დაინტერესებულა. მაშინ როცა ახალგაზრდა მხატვარს მხარდაჭერა სჭირდება.
Tuesday, August 29, 2023
ესსე, ქართველები და ხელოვნება
არ ვიცი, მამაჩემი სოფელში იყო დაბადებული და გაზრდილი, მაგრამ ისეთი ღრმა სიყვარული, რაც მას ხელოვნების, ფერწერის მიმართ ჰქონდა, იშვიათად მინახავს. საუკეთესო ალბომები გვქონდა უცხოელი მხატვრების, საკმაოდ ძვირი ღირდა, ჩვენი ოჯახი კი ხელმოკლე იყო. ეს არ უშლიდა მამას, ჩვენთვის ხელოვნება, ფერწერა, პოეზია შეეყვარებინა. ვფიქრობ, რომ ოჯახიდან იწყება ყველაფერი. როცა არაჩვეულებრივ ლამაზ ნახატებს სულ 15 მოწონება აქვს, ვფიქრობ, რომ მთლად კარგად არაა საქმე. ხელოვნება რომ განვითარდეს, მას კარგი შემფასებელ- დამფასებელი ჭირდება.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment