მახსოვს!
მახსოვს საურმე გზა ღამეში, ნალოკი მთვარის,
ჭრიჭინობელას ხმაური და ვარსკვლავთა ცვენა,
ჩვენ შორის იდგა მხოლოდ ღმერთი და აღმაფრენა.
ეს ღამეც ალბათ უწინდლი სიზმარი იყო,
სიზმრიდან სიზმარს მივყვებოდით ორფევსის ფრთებით,
და იმ სიზმრებში, როგორც რჩეულთ, გვაცხებდნენ მირონს,
მოსულებს ცხადში რომ გვეპოვა კვლავ ერთმანეთი.
მაია დიაკონიძე
3.08.2023 წელი
No comments:
Post a Comment