ტალღა და ნაპირი
მე, ბობოქარი ტალღა, მჩქეფარი,
შენ კი ნაპირი, წყნარი და მშვიდი...
თმებს დალალებად გამიშლის ქარი,
მაინც მოვაღწევ შენამდე ბოლოს,
მაგ გაშლილ მკერდზე მივლულავ თვალებს,
ჩვენი ტრფობისას გიმღერებ სოლოს,
შმაგი ვნებების დავცლით ფიალებს.
შემდეგ გავხდები სათნო და ნაზი,
შეუცნობელი გრძნობის ნაყოფი
და ... წაიშლება ჩვენს შორის ხაზი, —
ზღვის და ნაპირის შუა გამყოფი.
მაია დიაკონიძე
5.08.2023 წელი
No comments:
Post a Comment