შარიშურია ოქროს ფოთლების,
ნეტავ ვის სწყალობ, მზეო,
ნაფლეთებიღა დამრჩა ოცნების,
ვეღარ მიდიან ზემოთ.
შორს მიაქვს ქარებს ჩემი ფიქრები,
ქვეყნიერების კიდით,
მზეო, შენც ვხედავ, ხელში მიქრები,
რატომ მეგონე დიდი?!
No comments:
Post a Comment