გულო, რაზედ სევდიანობ,
გულო, რატომ ახმიანდი,
შენი პური დარჩა კუტად,
აღარ შეგხვდა არც ხმიადი.
დარდი ისევ დარდად დარჩა,
ვერ შევძელი მოშლა დარდის,
შემომაცვდა გულზე ფარჩა,
რომ მეგონა ასი ადლი..
No comments:
Post a Comment