მე აუტანელ სისხლიან ქარს ვებრძოდი მუდამ,
ნაჭდევებად და ნაკაწრებად მრჩებოდა გზები,
მიმქონდა ყველას ტკივილები გულთან და სულთან,
და გავიარე ეს ცხოვრება ტანჯვით და გვემით.
მე ვერ გამიგეს, ამატებდნენ ტკივილებს ტკივილს,
ამოიზარდა ჩემს გულშიაც ყვავილი ქვიშის,
თუ არაფერი არ ყოფილა ამქვეყნად წმინდა,
მაშ აღარ მიკვირს ტკივილი რომ ატირებს ტირიფს.,
No comments:
Post a Comment