ცა ვარსკვლავებით გადაიჭედა,
ზეცაში მთვარის შუქი კიაფობს,
ღმერთი არსებობს ჩვენდა იმედად,
შენ რადა სტირი, ადამიანო!
რამ შეგიცვალა ესოდენ ფერი,
ნირი გიცვალა ოქროს ბრჭყვიალმა,
სულს დასდებია ჭუჭყი და მტვერი,
თავს ვეღარა გრძნობ ადამიანად.
სად გაქრა შენი მშვენება, ხიბლი,
სამშობლოს ბედზე დაგვა, წუხილი,
დღეები ისე უწყალოდ მიდის,
არც შენ შეგრჩება ძველი მუნდირი...
თუ მხოლოდ ფულში პოულობ შვებას,
თუ ეს, ფიქრობ, რომ რაღაცას მოგცემს,
ნუ მიეცემი ტანჯვას და გვემას,
სამშობლოს როცა მოსჭრიან ტოტებს.
მაია დიაკონიძე
28.10.2022 წელი
No comments:
Post a Comment