შეიწირა ამ ცხოვრებამ,
ნავარდობდა ზღაპრებში
და ერთობოდა ოჩოკოჩით,
ნეტავ კიდევ, ჰე, უფალო,
წყეულ რიგში რამდენია,
აღარ დაგვრჩა ცენტრალური
თუ გარეთა ნერვის მორჩი.
ლუკმა-პურზე დავგეშილვართ,
ფიქრის აღარ გვრჩება ხანი,
ვინ ამოხსნას საიდუმლო,
ამ ცხოვრების ანი, ბანი,
მსახიობთა ნიღაბში თუ
რჩეულების სუპერ-რანგში,
მივდგომივართ უსულობის,
უღმერთობის ფართო ნაპირს.
ბრუნავს ნეტავ დედამიწა?!
ზეიმობს და ხარობს ხორცი,
რა გვექნება მეხთამრიდად,
თუ დავკარგეთ ძალა ლოცვის
და მომავლებს გადავეცით
სიბეცე და სულის ჭია,
ვის უკვირდეს, თუ ვიკითხავ,
ბრუნავს კიდევ დედამიწა?!
No comments:
Post a Comment