სად ხარ, ჩემო თვალხატულა ადონისო,
ვით ღვთაებას გმორჩილებ და ნაზად გყვარობ,
ნუთუ უნდა დამაოსო, მალოდინო,
და არ მითხრა; მომწონხარ და მიყვარხარო.
შენ ერთს გელი აღმაფრენით აფროდიტა,
სისხლისფერი ვარდ-ყვავილი მადევს გულზე,
სიყვარულის ძალს და ვნებას შენ მომიტან,
ეს ყოველი სიზმარეთში ვნახე წუხელ.
,
No comments:
Post a Comment