ამ სხეულს ჩემსას, ლამაზ ამფორას,
ხან სევდით, ხანაც ვნებით ავსებდი,
და მე მეგონა ხშირად რატომღაც,
რომ არ გიყვარდი ზღვა გატაცებით.
ჩვენს ოთახს მთვარის შუქი ავსებდა,
და ლურჯ სიზმრებში გხვდებოდი მუდამ,
დაგკარგე, გდარდობ, დამრჩი სახებად,
იმედად, რომ კვლავ გიპოვო უნდა.
No comments:
Post a Comment