ეკალ-ბარდო და ძეწნაო,
აბა, ტკივილის გარეშე,
სული ვინ გამოძერწაო.
სულს მიბერავდა ნიავი,
გულზე სისხლ, თვალცრემლმდინარეს,
ახლაც, მგონია, მიცანი,
შენც აქ ხარ ჩემო მდინარევ.
ძეწნავ, დაუშვი ტოტები,
მომხვიე, მხრებზე მომხვიე,
სული ცას მიდის ოტებით,
არა გყავს, ვხედავ, მოცილე.
დავსხდეთ და ერთად ვიტიროთ,
ამ კლდე-მთისა და იმ ბარის,
იქნება ღმერთმა გვისმინოს,
კარგად აგვიხდეს სიზმარი.
No comments:
Post a Comment