Monday, October 10, 2022

უსათაურო, ავტ. ლევან მთავრიშვილი

 შენი თვალების სველი სილურჯე,

გამომყვა, როგორც იასამნის რტო... მკერდს აფხვიერებს შენი სიჩუმე და უწვიმარი ხვატი _ აგვისტოს... შემომატოვე დროის _ კათეტერს, სიცარიელე მავსებს ლოდინის... ეს გაფიქრებაც სუნთქვას ადედებს, რომ შენ აღარსად არ მელოდები.
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)