შემოგეგებე და სიზმრების კარი გაგიღე,
შემოიტანე ყვავილები, ტოტი ლავანდის,
აჩრდილო, ლანდო, აბა ცოცხალს შენ რას გამიგებ,
საუკუნეა უკვე, ალბათ, წარსულს ჩაბარდი.
შენ მეუბნები, რომ სიყვარულს არ გასდის ყავლი,
ის მარადია, უკვდავია, მუდამ დიადი,
მაგრამ რამდენი სიყვარულის ჩამქრალა ალი,
რამდენ სიყვარულს არ ჰქონია კარგი ფინალი.
და შენი სახე მაიმედებს, რომ ის არსებობს,
ის აძლევს სწორედ ამ ცხოვრებას ფერების გამას,
სიყვარული ხომ მერანია, ფიქრი საზეო,
მომავლისათვის მოსაყოლი ჯადოსნურ ზღაპრად.
No comments:
Post a Comment