რომ არ ამმღვრეოდი გუგებში!
მე შენთვის ვუკრავდი როიალზე,
და უცებ ეზოში აცივდა,
შენ რომ გადარებდი მოდილიანს,
პლედიც შემომასხი არც კი და.
თვალებს გაშეშებულს ვატარებდი,
რომ არ ამმღვრეოდი გუგებში,
მხოლოდ სწორუპოვართ გადარებდი,
შენ იყავ ერთადერთი ნუგეში.
მე შენთვის ვუკრავდი როიალზე,
უცებ და, ზეცაც მესხვაფერა,
თუ ვიყავ ნეტავ მგლოვიარე
და შენ კი იყავ ეფემერა.
No comments:
Post a Comment