აიწონე, საქართველოვ!

 აიწონე საქართველოვ, 

რამდენი ხარ დარჩენილი?!

როგორ უნდა გასახელო,

მტერი თუ გყავს გაჩენილი.

როგორც მახრა, ფესვს გიხრავენ,

თუკი გტკივა, დედავ, მითხარ,

შეეპარა ერს სიმთვრალე,

ვეღარა გცნობს: - ნეტავ, ვინ ხარ?! –

- შენს ქარაფებს ვენაცვალე, -

სიმთვრალეში გაიძახის,

მერე გიყრის გულში დანებს,

ფიქრობს, შენზე არის ახი!

როგორც დედამ, ვერ ივარგე,

გადამკარგე ცხრა მთას იქით,

ვერაფერი შენ ვერ მარგე! –

ზოგიერთი ასე იტყვის.

მე კი მუდმ შენ მახსოვხარ,

შენა მყავხარ მუდამ თვალწინ,

თუ ოდესმე დაგივიწყო,

ლოდი მომხვდეს კლდისა მაშინ.