სიჩუმე

 ერთხელ სიჩუმე მოვიდა ტყეში,

შეწყდა - გუ, გუ, გუ, მერცხლების ტია,

და ქარსაც გიჟმაჟს, ხანდახან შეშლილს,

შიშისგან კრინტიც  ვერ გაუღია.

არ გაინძრესო ერთი ფოთოლიც,

პირქუშად მდგარმა სიჩუმემ ბრძანა,

ცამდე აწვდილი იდგა გოდოლი,

სიჩუმის, შიშის დამდგარა ხანა.

უეცრად სადღაც იმ ტყესთან ახლოს,

გაიწკრიალა პატარა ზარმა,

თეთრი ბეკეკა მიადგა ახოს, 

ზანზაკალს კიდევ ხმა მისცა ასმა.

სიჩუმის წესრიგს მოეღო ბოლო, 

ატყდა სტვენა და ქარის რიალი,

ნუ დავიძინებთ ბოლომდე ოღონდ,

სადღაც ისმოდეს ზარის წკრიალი.