ვინ მოსთვლის ნეტავ, რამდენი დღე ვათენ-ვაღამე,
რომ შენ მეპოვე, გავიარე რამდენი იარდი,
ვარსკვლავებიც კი დამყურებდნენ, მკრთალნი, ჩახჩახა,
შენ ცამ ჩაგყლაპა, თუ ამ მიწამ, აღარსად ჩანდი.
და უცებ ერთ დღეს მე მივიღე შენგან წერილი,
გადაკარგულხარ ცხრა მთასა და ცხრა ზეცის იქით,
და მაშინ მივხვდი, შენ იყავი ჩემი რჩეული,
მეფის ასულის გადამრჩენი მამაცი პრინცი.
No comments:
Post a Comment