Friday, October 1, 2021

მოდიოდი ერთხელ ზამთრის ველზე (სატრფიალო, პაემნების სერიიდან)

მოდიოდი ერთხელ ზამთრის ველზე,
მუხლებამდე ეფლობოდი თოვლში,
იჩქაროდი და მეც არ მეძინა,
გეფრქვეოდა ვარსკვლავების ხომლი.
გინათებდა გზას სანთლების შუქიც,
გამომკრთალი ჩემი ფანჯრებიდან,
და შენ გრძნობდი ჩემი გულის ქუხილს,
თოვლის ხრეში ეყრებოდა მინას.
როგორც იქნა, შემოხვედი სახლში,
ჩამოჯექი ბუხართან და გათბი,
შენს მლავებში ჩავესვენე უხმოდ,
მოგანათე ეს თვალები ხარბი,
რომ ჩემი ხარ, სამუდამოდ ჩემი,
არაფერში, არაფერში გაგცვლი,
დე, ჩვენს მიღმა დრომ იდინოს მხოლოდ,
შენ კი ჩემთან სამუდამოდ დარჩი.

No comments:

Post a Comment