განა
სიყვარული მუდამ გვაიმედებს,
ზოგჯერ
ვიღაცისთვის ცდა და კაპრიზია,
ზოგჯერ
ლექსია და ცაში აღმაფრენა,
ზოგჯერ
მწუხარება, ზოგჯერ ამნეზია.
ნამდვილ
სიყვარულს კი ბოლო აღარ უჩანს,
ცაში
ქარებრ დაფრენს, ვარდებ-მაისია,
ჩამავალ
სხივებში მზისათა ვბანაობ
და
რა ლამაზი და უცხო დაისია.
No comments:
Post a Comment