მე შემოდგომის ერთი ფიქრი ვარ
და ქარი სადღაც ორმოში მითრევს,
თითქოს მოვდივარ ოაზისიდან,
ახლა კი მივდევ დაძონძილ კიდეს.
შორს დარჩა შინდი, ფერები მშვიდი,
როგორც ყარიბი, ყველამ დამტოვა,
და თუ სამყარო მეგონა დიდი,
ვზივარ ნაჭუჭში და სულ მარტო ვარ.
No comments:
Post a Comment