ეს მარტოობის ჩუმი ძახილი

ამ სივრცეებში რომ დაჰქრის ქარი 

და ეტრფის მწვერვალთ გადავერცხლილებს,

უნდა ჩამოჰკრას სიჩუმის ქნარი,

ხანდახან კლდისპირს თუ გააღვიძებს,

ეს მარტოობის ნაზი ძახილი

ყველა ქვასა და კენჭში ბინადრობს,

ნუ მიატოვებ ნურავის, ღმერთო, 

ნუ მიატოვებ, ადამიანო!