მომნატრებია ერთი ქალშავა
ჰოი, ნისლებო, ტანთ რომ მედებით,
მტლად რომ აჩნიხართ ჟანგიან სხეულს,
თქვენში ვინთქმები, როგორც ფიქრები,
თავს დამტრიალებთ შავსა და ეულს.
დაღარულ მკერდზე წვიმის ღვარები
დამდის და გულზე იარებს მომბანს,
დამიბერავენ ცივი ქარები
და მეც კისერზე ვისწორებ ქობას.
მაინც ვლამაზობ, თუმც სალი კლდე ვარ,
მაინც ვოცნებობ, გაზაფხულს ვნატრობ,
გადამივლიან გულზე იები,
აღარ ვიქნები სრულიად მარტო.
No comments:
Post a Comment