წვიმს და სახეებს ვუშვერთ ჩვენ წვიმას

 წვიმს და სახეებს ვუშვერთ ჩვენ წვიმას,

შენი სახიდან ვსვამ წვიმის წვეთებს,

თითქოს ვარსებობთ ამ ქვეყნის მიღმა

და ირეალურ სამყაროს ვეძებთ.

შენ სასურველი, მათრობ ვით ბანგი,

მე შენი ქნარი, ლირა და ჩანგი,

ახლა გავიგე არსი ამ საგნის,

რომ არა არის ტრფობაზე კარგი.

უკვდავების წყალს მაწოდებ პეშვით,

შენც უკვდავება ტუჩიდან შესვი,

და ოლიმპოზე ვეწვიოთ ღმერთებს,

იქ დაიკავე ტახტი შენც ღმერთის.

 მომისვი გვერდზე,

მხარზე მოგაყრდნო მინდა ეს  თავი,

ყურს გიჩურჩულო: ,,მიყვარხარ, მზეო!"

და დამწვი შენი ღვთიური ალით.