ხანდახან ჩემს გულს გადაუვლის მწველი დარდობა
დაეღვენთება ცხელი სანთლის წვეთები მწველი,
გამახსენდება დედა, მამა, ჩემი ბავშვობა,
იქ დაბრუნებას ახლაც ვნატრობ და ახლაც ველი.
სულში ჩაორთქლილ სითბოს ვნატრობ ბებოს და პაპას,
მინდვრებში სირბილს, ყვირილაში ტალღებში ტაატს,
და ვერასოდეს ვერ გავიგებ მე ამათ ღალატს,
მოგონებების ნაზი ქარი შიგ ძვლებში მატანს.
მაია დიაკონიძე
3.03.2022წელი
No comments:
Post a Comment