სულში ხმაურობს უსიტყვო სევდა,
ვინ მოისმინოს ყვირილი დაფთა,
დგას დედამიწა უკიდეგანო
და თავის შვილთა ძვლებს მალე დახრავს.
ან რა სინდისით შევხედოთ ბავშვებთა,
ხელთ რომ უპყრუიათ მტარვალთ და აფთართ,
დგას დედამიწა უკიდეგანო
და მალე თავის შვილთა ძვლებს დახრავს.
No comments:
Post a Comment