ჩაფიქრებული ხომ არ გაქვ, ვაჟო, შენ ჩემი სიკვდილი,
ვეღარ მოიცალ ჩემთვინა, აღარ მწერ, აღარ მიღიმი,
გულში რომ ჩამსახლებია მე უშენობის ტკივილი,
საკინძეს ცრემლ რომ მოწვეთავს, ხომ არ მავიწყვეტ ღილივით.
მეორე ვარიანტი
1. ჩაფიქრებული ხომ არ გაქვს, ვაჟო, შენ ჩემი სიკვდილი, ვერ მაიცალე ჩემთვინა, აღარც მწერ, აღარც მიღიმი. 2. გულში რომ ჩამსახლებია მე, უშენობის ტკივილი... ცრემლად მეცემა მკერდზედა, ბრწყინავს საკინძის ღილივით!
No comments:
Post a Comment