შემომეფეთე, როგორც აჩრდილი,
ზეცას გიგავდა ფერები თვალთა,
და შიგნით თითქოს ღმერთიც ვიხილე,
ისეთი იყო მზის სხივთა დახრა.
ბუნდოვანებით და ნისლით თმების,
ჰგავდი გოეთეს და კავკასიონს,
და შეერთება ზეციურ ძალთა,
შენში ბადებდა არაგვს და რიონს.
და ეშვებოდი მთის ტეხილებში,
არ დაგიდევდი ლოდს და გზაწვრილებს,
მე შენში ქვეყნის სული ვიხილე
და ამიტომაც დღემდე გადიდებ.
No comments:
Post a Comment