მზე ვარ, შენ ოქროს ყანა ხარ,
ცეცხლი რომ არ შამოგინთო,
ვით მაიყრები თავთავად.
მე შამომყურებ იმედით,
ჩემზე არ იტყვი ფარსაგსა,
ღამით შენს მკერდში მმალავ და
გამიშლი ჭრელ-ჭრელ ფარდაგსა,
მამივნებ-მამისურვილებ,
პირიმზეს, მზისაქალასა,
მეც გაგიმრავლებ სიკეთეს,
მით გადაგიხდი ღალასა,
დილით ცის თაღზე გამიშობ,
შენი ალერსის მპარავსა.
გეტყვი: იბრჭყვინავ, ცხოვრებავ,
პური არსობის კაცთა ხარ,
ღმერთმა მოგმადლოს ცხონება,
ჩემდა იმედად შენ მყავხარ.
No comments:
Post a Comment