ზამთრის ეტიუდი

ზამთრის ეტიუდი

ჩამოიფხატეს მთებმა ქუდები,

თმა აჩეჩილი აქა-იქ უჩანთ,

და მივუყვები ქუჩებს დათოვლილს,

აღარ მეცნობა არცერთი ქუჩა.

ვეღარ ვცნობ სახეთ, ვეღარ ვცნობ ხეებს,

თითქოს გუნება შემომრჩა ბალღის,

ისევ მგონია, ეს ის უჩაა,

გუნდებით ერთხელ მატკინა თავი.

ხეც აქოჩრილი თუთიყუშივით,

შემოსილია ბუმბულით თეთრით,

ყვავილიც ნუშის აღარ მიღიმის,

მოუყინია თოვლის ფიფქს გვერდი.

მხოლოდ მე მომწონს მგონი ზამთარი,

შემორჩენილი მარტის ჯიბეში,

აურევია ჩვენთვის დავთარი,

მაინც გავცქერი ქუჩებს იმედით.

მაია დიაკონიძე

20.03.2022წელი