ჩამიწექი ამ თვალებში ნისლად,
ხანდახან რომ ამიცრემლებს ქარი,
მხოლოდ შენ ხარ, გზააბნეულს მიცავ,
მხოლოდ შენ ხარ ჩემი ნისლა ხარი.
მოლოდნში კრთის და ფეთქავს გული,
გაზაფხულის აყვავებას ელის,
და ამის დრო როცა მოვა, მოხვალ,
გველოდება ყვავილების ველი.
No comments:
Post a Comment