ეს ჩემი გულიც ვარდივით ჭკნება, ავტ. უცნობი

ვარდს სურნელოვანს დააზრობს ყინვა,

ეს ჩემი გულიც ვარდივით ჭკნება, 

რომ ვერ  შეიგრძნობს ლაღ სურნელს შენსას,

რომ ვერ მოვდივარ შენამდე ფიქრად,

შორსა ხარ, შორს ხარ, არ გესმის ჩემი,

თუ გესმის კიდევ, არ გინდა იგრძნო,

როგორ მწყურიხარ და როგორ გჩემობ,

მოზღვავებულო ვნებავ და ფიქრო!