სურვილაშლილი გელოდები მდინარის პირას,
იქ
დიდ ლოდებზე ჩამომსხდარან ხეთა ჩრდილები,
მთვარე
კი, უხმოდ გათანგული დამცქერის ციდან,
შურმა
თუ გაჰკრა დედამიწის ნაზი ქმნილების.
შენ
კი არ ჩანარ, მე კი წყალში უხმოდ ვლივლივებ,
და
როცა მოხვალ მხრებზე ჩქერად ჩამოგეშლები,
ისე
ღონივრად და სურვილით მომხვევ შენს მკლავებს,
სუნთქვას
შეკრავენ იქვე მდგარი თეთრი ვერხვები,
No comments:
Post a Comment