ჩემო ლურჯო ღამევ და ვარსკვლავო ზეცის,
არეულო ფიქრო, ღიმილი რომ გშვენის,
ნეტავ, ჩემი ხმა და ძახილი თუ გესმის,
მოდი, დამიამე ქარტეხილი ვნების!
მოდი, სანამ გული ჯერ კიდევ ძგერს ძლიერ,
სანამ გაზაფხულის მაჯისცემას ისმენს,
სანამ ძარღვში სისხლი ძალუმად ჩქეფს ისევ,
აგიყვავებ სულში ვარდებსა და ტიტებს.
მაია დიაკონიძე
28.09.2022წელი
No comments:
Post a Comment