დათალხულ ქუჩებს მივუყვები მძიმე ნაბიჯით,
არ მინდა სევდა, ვიცი ზოგნი შემაჩვენებენ,
ვის უმზერს ახლა ეს მთაწმინდა ახალ სამხილით,
ვიჭერ დარდების, ფიქრის, ოხვრის ცალ-ცალ სეგმენტებს.
კვლავ დაოთხილი გარბის ჩვენგან დრო უსასრულო,
ვერ მოვასწარით ლაგამზე რომ მოვქაჩოთ ხელით,
და როგორც ადრე, შემოვძახოთ იქნებ ,,მაყრულო",
გამოჩნდეს ვინმე, მოაბრუნოს ჟამთასვლის ცხენი.
No comments:
Post a Comment