შენ სიხარულის ჩემის, დარდის თანაზიარო,
ქარო, მიაპობ ტრამალებს და უბელო ცხენის
ჟინი და ლტოლვა ტრფიალების დაგუფლებია,
იპოვო შენი ერთადერთი, არ გინდა მეტი.
ეჟვნის ჟღარუნით გინდა ამცნო ყველას და ყოველს,
რომ გიყვარს, ნატრობ, მასთან იყო ყოველი წუთი,
ჟამთმდინარება მაგ შენს გრძნობებს ღეჭავს და ცოხნის
და ვერ განსაზღვრე, როგორც ვხედავ, შენ აზიმუტი.
.
No comments:
Post a Comment