იმედი

იმედი

მოათრევს ეს დღეც ბნელეთის ნაფლეთს,

გულში ტკივილად, სიმწარედ მოდის,

ზარებს რომ უნდა რეკავდეს მნათე,

ვერ ავუდივართ მთისხელა ლოდინს.

ამასობაში გაცვდა ხმლის წვერი,

როგორც ეს გული ჩაქრა, ჩაჟანგდა,

გავსებულია ფილტვები მტვერით,

აღარ გვაწვდიან ლამის ჟანგბადსაც.

თითო კაცებმა ვერ ვზიდეთ ტვირთი,

ვერ შევუდექით მამულს ატლანტად,

დრო კი ულმობლად შუქივით მიდის,

და უცებ თვალმა სხივი დალანდა,

გამოარღვია ღრუბლების ფთილა,

,,მრავალჟამიერ" ერს გადმოსძახა,

და უსასრულო სიკეთის ნიშნად,

ჯვარი რწმენისა მწედ გარდმოგვსახა.

მაია დიაკონიძე

26.11.2022წელი