და ჩვენს თვალებში არეკლილი თავსხმა წვიმები,
იმიტომ ვტირით, დაგვრჩა მშობელთ, წინაპართ ვალი,
გვაწვება მხრებზე, შუბლს გვიცვარავს ოფლის მძივებით.
შეინახეო, ხელის გულზე ატარე ეს ცა,
ეს მიწა-წყალი, დიდ შოთას რომ ფეხით უვლია,
ვინც რომ ზვარს ჰყიდის, ფესვებს აჭრის მოტირალ ვენახს,
ის მკვლელი არის საქართველოს, დიდი ილიას!
No comments:
Post a Comment