ვარდ-ყვავილებს ვედარები,
ცისა ფერთა, განა მზისფერს,
და მეც ვფიქრობ, აი, რატომ,
გული მხოლოდ ცისკენ მიწევს.
ამიტომაც ლურჯ ღრუბლების
კიბეებზე ავალ-დავალ,
ჩემი თავის პატრონი ვარ,
იმ ქვეყნადაც მარტო წავალ.
თუ ამრიე, ქარო, ფიქრში,
თუ ფოთლების შემხვდა რია,
იმ ჩემს წითელ ყვავილს განდობ,
გზა-კვალი რომ ამირია.
No comments:
Post a Comment