ჰგავდი ამორძალს, ავტ. ელგუჯა ციგროშვილი

 ჰგავდი ამორძალს!

1.ჰგავდი ამორძალს...და ამავ დროს

თითქოს არც ჰგავდი...

ორივე ძუძუ გიმშვენებდა

უნაკლო სხეულს,

მკრთალი ღიმილით, მთვარესავით, -

ღამეს ჰქარგავდი

და მე გიცქერდი, ვით ფერიას,

ზღაპრულს და გრძნეულს.

2.ჰგავდი ამორძალს... დაუმცხრალი,

ხარბი თვალებით,

ო ო ო ! ეგ თვალები, -

სამუდამოდ მემახსოვრება:

აგიზგიზებულ - ანთებული,

ტრფობის ალებით, -

რომ ე რ თ ღამეში ჩაგეტია

მთელი ცხოვრება!

3.ღმერთებს შესთხოვდი

მზის არ მოსვლას,

არ გათენებას,

ღამით ნაფერებს წაგართმევდა

მოსვლა დილისა;

მრავალწერტილი დაესმოდა

ვნების ჭენებას,

ვერანაირი ვერ გიხსნიდა

ჯადო - თილისმა.

4.ვიცით: ტრფობისთვის „ათას

ერთი ღამე“-ც არ კმარა,

რა ცეცხლს ჩააქრობს, მარტო

ე რ თ ი ღამის წყალობა,

სასურველი ხომ მოდის გვიან...

და მიდის ჩქარა,~

მძიმე ხვედრია ქალისათვის

ა მ ო რ ძ ა ლ ო ბ ა !

5.ჰგავდი ამორძალს... და ამავ

დროს თითქოს არც ჰგავდი,

ორივე ძუძუ გიმშვენებდა

უნაკლო სხეულს,

მკრთალი ღიმილით, მთვარესავით,

ღამეს ჰქარგავდი

და...ინტერესით მიცქეროდი

საკუთარ რჩეულს.

6.უკვე სხვა იყავ, შენი სახეც

სევდას ხატავდა,

ო ო ო ! ეგ თვალები, ~

სიკვდილამდე მემახსოვრება;

შ ე მ ო გ ვ ა თ ე ნ დ ა ... და ი მ ე დ ი ც

თან - თან გათავდა ,~

რომ ე რ თ ღამეში არ ეტევა

მთელი ცხოვრება!

ელგუჯა ციგროშვილი.

ქ.თესალონიკი. 15 .10 . 2013 წელი.

21თქვენ, ელგუჯა ციგროშვილი და 19 სხვა

7 კომენტარი

სიყვარული

კომენტარის დატოვება